Ο jimvend για τη συναυλία του Αγγελάκα....

Ακούω ΤΡΥΠΕΣ όσο και αν φαίνεται παράλογο από 8 χρονών. Άθελα μου βέβαια καθώς ο αδελφός μου ήταν αυτός που άκουγε στο σπίτι, με αποτέλεσμα θέλοντας δεν θέλοντας τα άκουγα και εγώ μαζί του.

Μπορεί για μένα σε αυτή την ηλικία να ήταν υπερβολικό να ακούω τέτοιου είδους μουσική και γι αυτό δεν μου πολύ άρεσε, αλλά κάποια τραγούδια, όπως «τα κανονικά παιδιά» ήταν για μένα κάτι παραπάνω από νανούρισμα, από ένα παιδικό τραγούδι, είχε να μου δώσει κάτι παραπάνω από αυτά μίλαγε για παιδιά που στερούνται ότι εγώ έχω και θα έχω σε αυτή τη ζωή.

Μεγαλώνοντας άρχισα να ακούω συστηματικά ροκ μουσική (ελληνική κυρίως) έτσι οι ΤΡΥΠΕΣ είχαν γίνει το αγαπημένο μου συγκρότημα. Οι στίχοι τους με δημιουργούσαν, φτιάχνανε την προσωπικότητα μου.

Ώσπου έμαθα ότι οι ΤΡΥΠΕΣ διαλύθηκαν και μαζί τους για μια στιγμή διαλύθηκαν όλα μου τα παιδικά όνειρα όλες μου οι παιδικές ανησυχίες. Στεναχωρήθηκα υπερβολικά «τέλος» σκέφτηκα «δεν θα ακούσω καινούργια κομμάτια τους, δεν θα τους ακούσω ποτέ live».

Τέλος πάντων πέρασαν κάποια χρόνια και πέρσι έμαθα ότι ο Αγγελάκας έχει φτιάξει ένα συγκρότημα τους Επισκέπτες (για τον Βελιωτη δεν είχα ακούσει τίποτα ) μόνο που δεν ήταν ροκ.

Έτσι ένας ξάδελφος μου έφερε το CD. Βάζω να το ακούσω «περίεργη μουσική» έπειτα «η φωνή του Αγγελάκα», «καλό κομμάτι, καλός και ο Αγγελάκας αλλά δεν είναι ροκ δεν είναι ΤΡΥΠΕΣ» σκέφτηκα.

Έτσι με τον καιρό άρχισα να το αποδέχομαι άκουσα όλα τα κομμάτια και τα περισσότερα μου άρεσαν.

Ώσπου την προηγούμενη εβδομάδα έμαθα από τον snok ότι θα τραγουδήσει στο schoolwave με τους Επισκέπτες «αν και ολόκληρη την χρονιά είχα μάθει ότι έκανε live με τον Βελιώτη δεν ήθελα να πάω γιατί είμαι νέος για να αρχίσω τα ναρκωτικά».

Έτσι συναντιόμαστε χθες με τον snok και πάμε schoolwave. Εκεί κάτι ερημιδες κάνανε κόλπα με skateboard και BMX, παντού καφρίλες γιατί έπαιζαν εκείνη την ώρα κάτι μαθητικά συγκροτήματα σκληρή metal μουσική.

Εκεί συνάντησα και ένα συνάδελφο από την σχολή «καμένος» και αυτός με τις ΤΡΥΠΕΣ.

Κάποια στιγμή τελειώνουν τα μαθητικά συγκροτήματα μου λέει ο snok τώρα θα βγει ο Αγγελάκας η αγωνία κατακόρυφη και ο snok δίπλα μου να μιλάει με μια κοπέλα για χιπ χοπ «τι λένε τέτοια ώρα οι καμένοι» σκέπτομαι.

αυτό έπρεπε να κοπεί για δυο λόγους:1.δεν μίλαγα αλλά μάγευα και 2 δεν είμαστε καμένοι....να σημειωθεί ότι η κοπέλα είχε μείνει σύξυλο από τις γνώσεις μου αλλά και την κορμοστασιά μου, snok

Ώσπου κάποια στιγμή εμφανίζεται στην σκηνή ο Γιάννης.Πανικός όλοι φωνάζουν. Αρχίζει να τραγουδά επισκέπτες τραγουδούμε και χορεύαμε και εμείς μαζί του.

Κάποια στιγμή σκέπτομαι αυτή είναι η φωνή που ακούω τόσα χρόνια που με μεγάλωσε που μου έμαθε τόσα πράγματα. Παγώνω, σταματάω τον χορό, θέλω να κλάψω.

Ύστερα ξυπνώ, αρχίζω να χορεύω πάλι ,τώρα όμως, πιο δυνατά χάνομαι στη μουσική και στην φωνή του το ζω πιο έντονα. Ύστερα παίζει τρύπες, πωρώνομαι αφάνταστα ,αγκαλιάζω τον snok και χανόμαστε και οι δυο στο ρυθμό,στη μουσική,στους στίχους.

Κάποια στιγμή παίζει το «Σιγά μην κλάψω» ξεσηκώνεται όλος ο κόσμος.Είναι τρέλα.

Φτάνει η στιγμή που λέει τέλος και φεύγει όλοι φωνάζουν κι Άλλο και Άλλο μαζί και εγώ με φωνή αδύναμη από την κούραση.

Ξαναβγαίνει στη σκηνή και τραγουδά ΤΡΥΠΕΣ.

Ύστερα τελειώνει και ανάβουν τα φωτά, δεν θέλω να φύγω, θέλω να ακούω ΤΡΥΠΕΣ όλη νυχτα.Αλλα η συναυλία έχει τελειώσει, πρέπει να φύγω.

Η καλύτερη συναυλία που έχω πάει καλύτερη και από τους Iron Maiden που είχε 20.000 κόσμο.

Υ.Γ.: όποιος ενδιαφέρεται τα 10 καλύτερα τραγούδια των ΤΡΥΠΕΣ:1)Από μια άδεια καρδιά2)Δεν χωράς πουθενά 3)Εδώ4)Ένα πληρωμένο τραγούδι 5)Γιορτή 6) Ταξιδιάρα ψυχή 7) Ερωτευμένοι σχιζοφρενείς 8) Πάρτι στον 13^ο όροφο 9)Ακούω την αγάπη 10) Χάρτινο τσίρκο