Τι είμαι;Ποιος πραγματικά είμαι;;;
Μια φωνή μέσα μου:"Είσαι ο άνθρωπος,ο απόλυτος κυρίαρχος στη γη.Είσαι η λογική,διαφέρεις από τα ζώα,έχει το νου,τη σκέψη.Διακατέχεσαι από αισθήματα.Έχεις νικήσει το ένστικτο.
Ναι, το έχεις νικήσει.Πολεμάς από το όποιο μετερίζι σου έλαχε το σκοτάδι.Το βαθύ σκοτάδι.
Δεν είναι τυχαίο που μικρός φοβόσουν το σκοτάδι.Ήθελες να βγαίνεις σε φως,να αισθάνεσαι τη σιγουριά.
Βάζεις τη φύση να ακολουθεί ένα ανώτερο ρυθμό,το δικό σου.Την αγαπάς,τη φροντίζεις γιατί ξέρεις ότι από αυτή εξαρτάσαι.Η μάνα σου αυτή είναι.Άλλη μάνα δεν έχεις.
Δημιουργείς σχέσεις,φιλίες.Αγαπάς,ελπίζεις,θλίβεσαι,αναζητάς πάντα τη καλύτερη λύση.
Αγαπάς την ευθύνη.
Σέβεσαι τον συνάνθρωπο σου.Βαθιά μέσα σου ζεις τούτο:όλοι είμαστε ένα,δεν υπάρχει εγώ,εσύ αυτός.Όλοι είμαστε στο εμείς.Εμείς τούτο,εμείς το άλλο.
Προσδωκάς κάθε ώρα και στιγμή την ελευθερία από το οτιδήποτε,είτε θέλει να λέγεται φράγκα,σάρκα οτιδήποτε.
Δεν αντέχεις στιγμή την ομηρία.Θέλεις την ελευθερία."
Ξάφνου η φωνή αυτή σωπαίνει.Σιγή επικρατεί.
Κοιτάζω γύρω μου,βλέπω τα πάντα,τα επεξεργάζομαι.
Ξαφνικά μια φωνή με σκίζει και λέει:"Είσαι ο άνθρωπος,ο βιαστής των πάντων.Δεν είσαι ελεύτερος,δεν θέλεις να είσαι,δεν σου αρέσει η ελευθερία.
Επιθυμείς παντού και πάντοτε το κέρδος.
Οι σχέσεις σου επιφανειακές,δεν σου δίνουν τίποτε,δεν ανταλλάσεις τίποτε με τους συνανθρώπους σου.
Είσαι ικανός να σκοτώσεις για να κερδίσεις.
Δεν σέβεσαι το διπλανό σου.Μακριά σου να είναι και ας είναι το οτιδήποτε.
Μισείς το περιβάλλον,τη φύση.
Βάζεις φωτιά,καις δέντρα,ολόκληρα δάση για να τα κάνεις σπίτια ξενοδοχεία,βίλες,για να κερδίσεις.
Μέσα σου μια μόνο σκέψη:"δεν έχω άλλη λύση,αυτή πρέπει να κάνω και ας τα καταστρέψω.Κάποτε(με ένα κουμπί νομίζεις) όλα θα διορθωθούν,θα ξαναγίνουν όπως πριν.
Υποτιμάς τη φύση,υποτιμάς και υβρίζεις την ίδια σου τη μάνα.
Και η μάνα φύση θα σε συγχωρέσει εως ένα ορισμένος σημείο,μετά θα σε τιμωρήσει,ναι θα σε τιμωρήσει αλλά αγνοείς ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάρα από το να σε τιμωρεί η ίδια σου η μάνα.
Ανόητος είσαι που νομίζεις ότι θα διορθωθούν όλα με ένα κουμπί.Το σκέφτεσαι όμως"
Και μετά πάλι σιγή.Σταμάτησε και αυτή η φωνή.Δεν κατάλαβα όμως ποιος είμαι.Όχι δεν το κατάλαβα και συγχωρέστε με...
(Τάσο μου χίλια συγγνώμη για δυο λόγους:1ον δεν βάζω φωτογραφίες από ηλεία γιατί με το που τις βλέπω κλαίω και 2ον δεν έχω το κουράγιο να γράψω άλλα)
Αφιερώνω σε όλους τους εμπρηστές-οικοπεδοφάγους το παρακάτω τραγούδι:
1.JPG)
