Αν είχα λίγη..........

Αν είχα λίγη δεν θα πήγαινα.Αν είχα λίγη δεν θα πάταγα καθόλου.Αν είχα λίγη θα τους είχα χέσει κανονικά.Όμως για μια γαμημένη φορά δεν είχα.Δεν άντεξα.Δεν μπόρεσα.Δεν το είχα αν θες ρε παιδί μου......
Γιατί εγώ μεγάλωσα σε μια γειτονιά που ήταν γεμάτη από "αποτυχημένους".Γεμάτη από "άχρηστους" για την κοινωνία."Πρόβατα" για μερικούς άλλους.
Και όμως πήγα.Το γαμημένο το πόδι μου το πάτησα εκεί.Έγινα και εγώ συνένοχος,μπήκα και εγώ στο κόλπο που τόσα χρόνια κατηγορούσα,που τόσα χρόνια είχα αηδιάσει.
Από τότε δεν περνάει μέρα που να μην ζητώ συγχώρεση από τον Κύριο.Μέρα δεν περνάει.Ώρα,λεπτό,δευτερόλεπτο δεν έχει περάσει που να μην ζητώ συγχώρεση.Είναι σαν να σκότωσα αυτό που είχα μέσα μου.Αυτό που τόσο καιρό με καθοδηγούσε.Αυτό που τόσο καιρό μου στεκόταν δίπλα μου από μικρός.Αυτό που με ωθούσε να κάνω ορισμένα πράγματα και μου απαγόρευε να κάνω άλλα.Από τότε το ψάχνω να το βρω ξανά.
Μάταιος κόπος.....δυστυχώς.....
Πέρσι λοιπόν περίπου τέτοια εποχή,είχαν βγει τα αποτελέσματα των εξετάσεων.Στον Πύργο ένας χαμός.Μανάδες και Πατεράδες να τρέχουν από εδώ και από εκεί για να ικανοποιήσουν το εγωισμό τους.Να πουν ή καλύτερα να σκέφτονται:"Να ρε το παιδί μου σας γάμησε.....".Δυστυχώς οι δικοί μου δεν το έκαναν διότι δεν έχουν και πολύ μυαλό οπότε αφήστε τα.Ήμουν μόνος και χωρίς καμιά βοήθεια.
Τα αποτελέσματα είχαν ήδη βγει και όλοι περίμεναν στα σχολεία.Από τώρα και στο εξής κάτι θα άλλαζε.Κάτι διαφορετικό θα γεννηθεί.....
Φτάνουν τα αποτελέσματα περίπου κατά τις 12.00 και βγαίνουν στις ανακοινώσεις του κάθε σχολείου.
Ο χαμός του χαμού.Η κατάσταση ένα μπουρδέλο κυριολεκτικά.Σπρωξίματα,κορναρίσματα,τρέξιμο για να δούμε τι κάναμε,αν δικαιώθηκαν οι κόποι μας.Αν θα ανεβεί το κοινωνικό prestige.Γιατί στα κομμωτήρια στο Πύργο και τις καφετέριες υπάρχουν και ορισμένες προυποθέσεις για να πας.Πρέπει να έχεις ένα λόγο και ο οποίος να φαίνεται στους άλλους ότι είσαι υπερήφανος που έχεις παιδί.....
Τέλος πάντων...
Εγώ στο μπαλκόνι μου πίνω πράσινο τσάι και ακούω ERA SPORT(δεν έχουμε και τίποτα άλλο).Είμαι σε κατάσταση νιρβάνας.Δεν ήθελα να πάω να δω.Και όχι σε παρακαλώ πάρα πολύ μην με παρεξηγήσεις.Δεν τα ήξερα.Ούτε ήμουν και σίγουρος.
Απλώς τα είχα γράψει όλα αυτά κάπου δύσκολα να σας το περιγράψω τώρα ιδιαίτερα αν είστε κοπέλες....
Βέβαια αυτό το είχα από μικρός.Είχα τσακωθεί με τον δάσκαλό μου(!) επειδή δεν ήθελε να πάω στην παρέλαση έστω και παραστάτης πόσο μάλλον σημαιοφόρος.Είχα τσακωθεί με τον διευθυντή του Λυκείου μου γιατί δεν ήθελα να έχω το απουσιολόγιο.Τα τελευταία βραβεία από σχολείο ούτε καν τα έχω παραλάβει...
Τέλος πάντων...
Αυτά τώρα είναι παρελθόν.Και μην πεις ότι απλώς ήμουν υπεράνω.Όχι.Απλώς πιστεύω ότι από μικρός είχα το μικρόβιο της "αναζήτησης της ουσίας".Τίποτε περισσότερο.Κατάλαβες;;;;
Οι γονείς μου με παίρνουν τηλέφωνο και μου λένε να πάω.Και εγώ πηγαίνω.Όχι τίποτε άλλο αλλά θα έβλεπα και τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων κάτι που το έκανα από μικρός και εκείνη την μέρα δεν το είχα κάνει.
Προχωρώ.Στο περίπτερο σταματώ.Συζητάω λίγο με τον κυρ-Κώστα τον "παλιο-βάζελο".Το θέμα της συζήτησης ήταν οι μεταγραφές των ομάδων.Αν θα πάρουμε τον ze Roberto και τα λοιπά.Αφού δώσαμε το καθημερινό μας "ματσάκι", έφτασα σχολείο.
Δεν μπορούσα να αναπνεύσω.Ένιωθα ότι θα πάθαινα κανένα έμφραγμα.Και όχι λόγω άγχους των βαθμολογιών.Καμία σχέση.Απλώς η κατάσταση που αντίκριζα ήταν αρρωστημένη.Και μάλιστα πολύ.
Μανάδες να τρέχουν με μπλοκάκια στο χέρι.Παιδιά,άλλα να γελάνε και άλλα να κλαίνε.Το μέλλον για αυτά που γελάνε τώρα τους ανήκει ενώ σε αυτά που κλαίνε το μέλλον είναι δύσβατο και δύσκολο.
Πάω και εγώ.Κοιτάω.Βλέπω τους βαθμούς μου.Φεύγω.
Το μεσημέρι έβλεπα κάτι τσόντες στο Internet και χτυπάει ξαφνικά το τηλέφωνο.Το σηκώνει ο αδερφός μου.
-"Βλάκα χοντρούλη,εσένα θέλουν",μου λέει.
Πάω να δω ποιος είναι.Και με έχει κόψει πάνω στο καλύτερο.Θα τον ξαποστείλω γρήγορα.
Αρχίζω να μιλάω.Ακούω μια φωνή που δεν τη γνώριζα να μου λέει συγχαρητήρια.
Αρχίζω να σκέφτομαι ότι ίσως είναι κάποια γειτόνισσα που με έχει δει να βλέπω τσόντες και πήρε για καζούρα.
Δυστυχώς όμως δεν ήταν.Και το "δυστυχώς" το εννοώ.
Τέλος πάντων....
Το τηλέφωνο έκλεισε...
Το απόγευμα όμως προβλεπόταν μακρύ.Διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων.Τσακωμοί επί τσακωμών.Αφορισμοί επί αφορισμών.Τελικά λύγισα.Σκότωσα αυτό που είχα μέσα μου,αυτό που έχτιζα όλα αυτά τα χρόνια μέσα σε 10 λεπτά,μπορεί και λιγότερο.
Το άλλο πρωί βγαίνω πάλι την ίδια ώρα για να πάω για το "ματσάκι" μου με τον κυρ-Κώστα.
Καλός ανθρωπάκος,φιλήσυχος και είχε πολύ από αυτό που εγώ δεν είχα....
Άρχισα να του μιλάω.Όμως τώρα κάτι ήταν διαφορετικό.Κάτι είχε αλλάξει.Δεν μου μίλαγε όπως πριν.
Του έλεγα για πελάτες και μου έλεγε συγχαρητήρια.Του έλεγα για τον Μπίσκαν και μου έλεγε μπράβο.....
Ο κυρ-Κώστας δεν αναφερόταν σε ομάδες.Δεν είχε αποδεχτεί την ανωτερότητα του ΟΣΦΠ έναντι του ΠΑΟ.Μίλαγε για άλλο θέμα απλώς.
Σε μια στιγμή μου δίνει μια εφημερίδα και μου λέει ξανά χίλια μπράβο.
Προχωρώ φανερά ταραγμένος.Ανοίγω την εφημερίδα.Κοντοστέκομαι....
Είμαι έτοιμος να βάλω τα κλάματα.Κλαίω.Μέσα μου σπαράζω.
Φτάνω σπίτι και κλείνομαι για 5 μέρες στο δωμάτιο μου.Από εκεί βγαίνω μόνο για να φάω.Τίποτε άλλο.Είμαι από τότε νεκρός......



Τι κατάλαβα;;;;;;Τι έκανα δηλαδή;;;;Χάρηκα;;;Έδειξα και εγώ την ανωτερότητα μου ε;;Έδειξα ότι και εγώ αξίζω ε;;
Κάθε μέρα ζητώ συγχώρεση.Δεν περνάει μέρα που να μην έχω μετανιώσει.
Άλλοι το έβλεπαν ότι δικαιώθηκαν.ΕΓΩ το είδα ότι αυτοκτόνησα,ότι σκότωσα ρε παιδί μου τον εαυτό μου.
Αν είχα δεν θα πήγαινα........
λίγη μόνο να είχα......
μπήκα και εγώ σε αυτό που τόσα χρόνια πολέμαγα με νύχια και με δόντια....
έγινα καραγκιόζης........
συμβιβάστηκα με αυτό που δεν έπρεπε....
αποδέχτηκα αυτό που δεν έπρεπε......
το αποδέχτηκα....
το ενθάρρυνα......
το υπηρέτησα......
αλλά μια φωνή από τότε μέσα μου συνέχεια λέει:
ΕΔΩ ΤΑ ΠΡΩΤΕΙΑ ΣΑΣ!!!!!
ΕΔΩ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΣΑΣ!!!!!!
ΕΔΩ ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΑΣ!!!!!!!(ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΜΕΣΑ)
ΕΔΩ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΣΑΣ!!!!!!!!
εγώ θα τραγουδάω αυτό που τραγούδαγα από πέμπτη δημοτικού:

Άκου μάνα
για όλους έχει ο Θεός
και ίσως το δικό μου άστρο
να είναι κάπου εκεί στο φως

Από εδώ και στο εξής δεν θα γράφω τόσο συχνά.Ή μπορεί να γράφω μόνο και μόνο για να εκτονωθώ όπως τώρα.....
Και επειδή το τραγούδι αυτό είναι πολύ ωραίο σας προτείνω να το δείτε: