Κοίτα να δεις!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το είχα πει.Σήμερα θα γράψω πάλι.Πάλι,για να δώ αν έκανα καμία πρόοδο.Αν κατάφερα κάτι.Αν νίκησα κάτι.Αν σήμερα ήταν κάτι διαφορετικό από χτες.
Γυρίζω σπίτι από τη σχολή.Κουρασμένος βέβαια αλλά όχι πολύ.Αποφασισμένος όμως μέχρι τα μπούνια.Ναι σήμερα,θα νικήσω αυτό που με τυραννάει,θα νικήσω την τεμπελιά,θα νικήσω την αδιαφορία,θα νικήσω τη φράση:"Το μεν πνεύμα πρόθυμο,η δεν σαρξ ασθενής".
Τρώω και μετά πέφτω και κοιμάμαι.
Σηκώνομαι.
Αρχίζω τη μάχη.
Πρώτος ξεκινώ την επίθεση.Σήμερα είμαι αποφασισμένος.Θα τη βγάλω σήμερα.
Οι δυσκολίες και τα εμπόδια πολλά.Από απέναντι οι ....... έχουν βάλει μουσική,γέλια,κλάματα μωρού,μαρσαρίσματα και ζέστη.
Θα αντέξω.
Αντέχω.Περνάει λίγο η ώρα και κάνω ένα διάλειμμα.
Βγαίνω στο μπαλκόνι και χαζεύω λίγη ώρα.Το μάτι μου παίζει.
Ξαφνικά το μάτι μου καρφώνεται κάπου.Δεν λέει να σηκωθεί.Έχω καρφωθεί σε ένα μπαλκόνι και κοιτάω......
Θα μου πείς:" καλά ρε,γιατί είσαι περίεργος;;;;;;τι κοιτάς ξένα μπαλκόνια;;;;"
Και όμως κοιτάω κάτι συγκεκριμένο.
Στο πρώτο όροφο της απέναντι πολυκατοικίας βλέπω κάτι το οποίο με σοκάρει,με κάνει σκόνη,με σκοτώνει για να μην μακρολογώ.
Βλέπω ένα αγοράκι,ήταν δεν ήταν 5 ή 6 χρονών,στο μπαλκόνι του σπιτιού του να παίζει.
Είχε βγάλει όλα του τα αμαξάκια πάνω και τα τσούλαγε πάνω στο κάγκελο.Έκανε μάλιστα τον χαρακτηριστικό ήχο:"βουουοουουουυουουου".
Το παιδάκι να τρέχει τα αμαξάκια του πάνω κάτω.Να κάνει ήχους.
Εγώ είμαι σαστισμένος.Άγαλμα.Δεν αναπνέω.Δεν υπάρχω.
Αυτή η εικόνα με γυρίζει πόσα χρόνια πίσω.Στον Πύργο.Στη βεράντα του σπιτιού μου.Εκεί από όπου έβλεπα μόνο τη θάλασσα και πράσινο.Μπορούσα να δω τον ουρανό.Να καταλάβω πότε είχε ήλιο,πότε έβρεχε.Εκεί που έμαθα ποδήλατο.Εκεί που έπαιζα και εγώ με τα αμαξάκια.
Και θα μου πεις:"Τόση ώρα διαβάζω τα απωθημένα ενός μπέμπη;;;;"
Όχι σε παρακαλώ.Δεν είναι έτσι.
Είναι μερικά από τα καλύτερα πράγματα που έχω ζήσει.
Μου θυμίζει εποχές που δεν ήξερα τι σήμαινε το άγχος,δεν ήξερα τι σήμαινε θλίψη,δεν ήξερα τι σήμαινε κακία,δεν ήξερα τι σήμαιναν τα λεφτά,δεν ήξερα γενικότερα....
Ήμουν όμως ευτυχισμένος.Μέσα στην αγνοία μου όμως θα μου πεις.Ε και;
Από τότε λίγες είναι οι φορές που πραγματικά έχω νιώσει μέσα μου να υπερχειλίζω από ευτυχία,να νιώθω πραγματική χαρά,έστω για δυο γαμημένα λεπτά,μόνο για δυο,τίποτε άλλο.
Είχα δημιουργήσει τον δικό μου κόσμο.Τη δικιά μου πόλη.
Θυμάμαι κάθε μεσημέρι,έτσι τώρα προς τον Ιούνιο,με έπαιρνε ο πατέρας μου από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού και εγώ έτρεχα σπίτι να παίξω στο μπαλκόνι.Έτρεχα να εισέλθω στον δικό μου κόσμο.
Πές με μπέμπη.Δίκιο θα έχεις.Κατά βάθος,προσπαθώ,μάταια είναι γεγονός,να αυτές τις στιγμές ζωντανές.Ή αν θέλεις να τις ξαναδημιουργήσω.
Δεν με νοιάζει αν θα γίνω σπουδαίος και τρανός.Δεν με νοιάζει αν θα ¨κονομήσω" φράγκα.Δεν με νοιάζει αν θα κάνω γενικότερα αίσθηση.ΟΧΙ.
Το βλέπω σαν είναι μπροστά μου η εικόνα.
Εγώ γεράκος,μόνος μου,ασήμαντος που όμως προσπάθησε να κάνει κάτι και απλά δεν πέτυχε,είτε γιατί έκανε τις λάθος επιλογές είτε γιατί είχε λανθασμένες αντιλήψεις.Να γερνάω σε μια γωνιά ενός γηροκομείου.
Να γερνάω;;;
Όχι βέβαια.
Θα έχω τα αμαξάκια μου.
Θα προσπαθώ να θυμάμαι εκείνες τις στιγμές που ήμουν χαρούμενος πραγματικά και όχι γιατί έκανα κάτι που κάποιος άλλος δεν έκανε ή γιατί έκανα κάτι το οποίο είναι άξιο προσοχής.
ΟΧΙ.
Αισθανόμουν χαρούμενος.Ήμουν χαρούμενος.
Δεν υποκρινόμουν.Δεν ήξερα να υποκριθώ καν.
Αυτά είχα να πω.
Μετά από αυτά,λίγη σημασία έχει πλέον για μένα αν θα νικήσω την όποια πουτανοφωνή που με ταλαιπωρεί.Όλα είναι πλέον ασήμαντα.
Δεν είναι εκείνη η εποχή.
Δεν θα ξαναέρθει εκείνη η εποχή.Πάει και τελείωσε.
Τώρα είμαι μεγάλος.
Πρέπει να συμμορφωθώ.Πρέπει να συμβαδίζω με την ηλικία μου.Να κάνω ότι κάνει και η ηλικία μου.Να φέρομαι όπως η ηλικία μου.
ΝΑ ΖΩ ΟΠΩΣ Η ΗΛΙΚΙΑ ΜΟΥ.
Όμως κάτι μου μέσα εκείνη τη στιγμή που έβλεπα το παιδάκι,σκίρτησε.Έτοιμος ήμουν να του ζητήσω να παίξουμε.
Και όχι μόνο σήμερα.Άπειρες φορές το έχω δει το παιδάκι.Άπειρες φορές έχω μαλώσει τον εαυτό μου που θέλει να φωνάξει:"ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ,ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ".
ΜΠΕΜΠΗΣ ΚΑΙ ΜΑΜΟΘΡΕΦΤΟ Ε;
ΙΣΩΣ.............
ΤΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΟΜΩΣ;;;;;;;;;
ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ ΑΥΤΟ;;;;;;;;


(πολλά ευχαριστώ στον mr anyone για τη διόρθωση του κειμένου,peace man,may the force of your heart be with you man).