Η μαγεία του να λες αυτό που σκέπτεσαι...

Φίλε μου δεν θα σε κουράσω πάλι με ιδεολογίες,και πίστεψε με δεν έχω καμία τέτοια πρόθεση.
Κάθε άλλο πιστεύω ότι σήμερα λίγο πολύ οι ιδέες έχουν πεθάνει,τουλάχιστον στις πράξεις μας
της καθημερινής ζωής.

Απλά και μη το παρεξηγείς,θέλω να εκφράσω την άποψη μου...Τίποτε περισσότερο.
Ούτε προβοκάτορας είμαι,ούτε θέλω να γίνω.
Τα πόστ εδώ μέσα,τουλάχιστον ότι αφορά εμένα,είναι καθαρά προσωπικές απόψεις και σκέψεις.

Τέλος πάντων μη σε ζαλίζω με τα διαδικαστικά.Θα προχωρήσω στο ψητό...

Δεν είναι που λες να με αφήσουν σε μέρος που έχει πολύ κόσμο.Όχι δεν είναι.Αμέσως θα αρχίσω
την αγαπημένη μου συνήθεια,τους συνειρμούς.

Βλέπω,παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου και κάνω διάφορες σκέψεις...

Τις προάλλες λοιπόν είχα στριμωχθεί σε ένα τρόλλευ.Τους έβλεπα όλους,μαζί και τον εαυτό μου με μουτσούνες σκυθρωπές,εκνευρισμένες.Στοίχημα βάζω πως όλοι κάναμε τις σκέψεις:
-Κάνε πιο πέρα ρε μαλάκα.
-Μάζεψε το μαλλί σου μωρή.
-Ο διπλανός μυρίζει.

Το θέμα δεν είναι γιατί κάναμε αυτές τις σκέψεις.{Βέβαια,για την ακρίβεια είναι και αυτό ένα θέμα,αλλά σε άλλο ποστ.}
Το θέμα είναι γιατί αυτά που σκεφτόμαστε δεν τα λέμε.

Πόσες φορές φίλε μου άλλο σκεπτόσουν και άλλο στην τελική είπες;
Πόσες φορές ήθελες να πεις ένα "αι στο διάολο" και δεν το είπες;
Πόσες φορές ήθελες να εκφράσεις τα αισθήματα σου και όμως κάτι μέσα σου σε κράτησε και σιώπησες;

Πιστεύω πολλές φορές.Και για μένα,μη νομίζεις,το ίδιο ισχύει...
Άνθρωποι είμαστε,με το φόβο δουλεύουμε.

Το θέμα είναι όμως ότι καταπιέζουμε τον εαυτό μας.Ναι ναι τον καταπιέζουμε.Και φυσικά μη νομίζεις ότι είναι μόνο αυτό.
Δημιουργούμε ένα κόσμο γύρω μας γεμάτο ψευδαισθήσεις το δίχως άλλο,και θα σου εξηγήσω το γιατί.

Πόσοι σε καθημερινή ζωή ανταλλάσσουν κουβέντες μεταξύ τους ενώ στην τελική μπορεί να είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί;
Σε πόσες ανθρώπινες σχέσεις σήμερα μετράει η βιτρίνα και όχι η ουσία;

Και θα μου πεις τώρα γράφεις ολόκληρο πόστ για να μας πεις κάτι που είναι γνωστό και το βλέπουμε καθημερινά;
Φυσικά και όχι.
Σκοπός μου είναι να τονίσω ότι δεν ζούμε αληθινά.Δε ζούμε σε αληθινό κόσμο θέλω να πω.Γιατί να ζούσαμε σε έναν τέτοιον κόσμο, όλα τα πράγματα θα ήταν αληθινά.Και αν όχι όλα τότε τουλάχιστον οι ανθρώπινες σχέσεις.

Βαρέθηκα ρε φίλε μου να σκέπτομαι περίπλοκα.Βαρέθηκα άλλο να έχω στην κούτρα μου και άλλο να λέω.Βαρέθηκα να κρατώ αυτό που έχω μέσα μου...
Και εν ονόματι τίνος;
Γιατί όλα αυτά;
Γιατί πρέπει να σωπαίνω;Γιατί πρέπει να κρατιέμαι;

Από μικρούς έτσι μας έμαθαν:"Σώπα εντάξει,δεν πειράζει","Μη μιλάς για να μη βρεις κανά μπελά","Δεν είναι δουλειά σου,άστο".
Πόσα πράγματα έχουν περάσει από τη ζωή μου και εγώ έχω σωπάσει.Σώπασα ναι.Τα αποδέχτηκα,για να μη χαλάσω την ψευδαίσθηση που έχω εως τώρα δημιουργήσει.
Και εσύ το ίδιο δεν έκανες όμως;

Πόσες φορές είπες την αλήθεια όταν έπρεπε να την πεις;