Οι επικίνδυνοι είναι εδώ by Nikos

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ Από το «ΒΗΜΑ»

«Οταν οι μάνατζερ των μεγαλύτερων πιστωτικών ιδρυμάτων του κόσμου και οι επικεφαλής των διεθνών οικονομικών οργανισμών αρχίζουν να ανησυχούν για τους φτωχούς, είναι εμφανές ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Το "ενδιαφέρον" δεν έχει καμία σχέση ούτε με την εταιρική ευθύνη (sic) ούτε με τη φιλανθρωπία (έννοια άγνωστη σε εκείνα τα σαλόνια), αλλά δείχνει τον φόβο ότι η "πείνα" μπορεί να κινήσει λαούς, να καταργήσει σύνορα. Να γκρεμίσει ισορροπίες που χτίστηκαν με επιμονή και υπομονή τις τελευταίες δεκαετίες.

Οι εξεγέρσεις για το ψωμί, το ρύζι, τη σόγια στοιχειώνουν τα όνειρα της παγκοσμιοποίησης. Οι νεκροί της "πείνας" είναι ένα έγκλημα του νεοφιλελευθερισμού κατά της ανθρωπότητας. Ενα έγκλημα με γνωστούς ενόχους, που όμως δεν θα κληθούν να απολογηθούν σε κανένα διεθνές δικαστήριο. Εκατόν εξήντα χρόνια μετά το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο", όλοι όσοι βιάστηκαν να αναγγείλουν το τέλος της πάλης των τάξεων δείχνουν να έχουν χάσει την ψυχραιμία τους, διαπιστώνοντας ότι "οι επικίνδυνες τάξεις είναι πάντα εδώ".

Ο Μαρξ γράφει ότι φθάνει η στιγμή που η αστική τάξη "δεν μπορεί πλέον να ασκήσει την εξουσία της γιατί δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιβίωση των σκλάβων της". Γιατί είναι αναγκασμένη να τους αφήσει να βυθιστούν σε μια κατάσταση όπου, αντί να τρέφονται από αυτούς (τους σκλάβους), τους τρέφει αυτή. Αυτό είναι σε τελευταία ανάλυση όλο το ζουμί της κρίσης που εξαπλώνεται στον κόσμο, απογυμνωμένο από ιδεολογήματα και οικονομικίστικες αναλύσεις. Γι' αυτό και τα παπαγαλάκια του νεοφιλελευθερισμού και της ελεύθερης αγοράς μισούν τόσο το προλεταριάτο. Το φοβούνται και γι' αυτό θέλουν να το εξοντώσουν, επειδή "έπαψε να είναι παραγωγικό". Αυτή είναι η αποστολή που η Διεθνής του Νεοφιλελευθερισμού έχει αναθέσει στους ανά την Γη μετα-αριστερούς.

Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση όχι μόνο δεν μπορεί να βάλει τάξη στην αταξία, όχι μόνο δεν μπορεί να καταργήσει τις κοινωνικές αντιθέσεις, αλλά το αντίθετο: είναι φορέας προσεχών αιματηρών συγκρούσεων - οικονομικών, πολιτικών, εθνικιστικών, θρησκευτικών, πολιτισμικών. Ο καπιταλισμός του 21ου αιώνα επωάζει "τους μελλοντικούς νεκροθάφτες του", όπως προφητεύει το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο"».

Το μήνυμα της Ανάστασης...

Το μήνυμα της Ανάστασης.Λιτό και ουσιώδες.




Μέχρι τότε καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλους.
Να περνάτε όλες και όλοι καλά.

Το μήνυμα των Παθών...

Μου το είπαν και δε το πίστευα.
"Τράβα να τον δεις,όπου να 'ναι τελειώνει..."
Ποιος να το φανταζόταν;Ένας καλός μου φίλος "τελειώνει"...

Καθώς έφθανα σπίτι του,κάτι σαν να με τράβαγε πίσω.Μπορεί να ήταν και φόβος.Ναι,ίσως και να φοβόμουνα.
Δεν είχα εξοικειωθεί με την ιδέα ότι θα είναι ίσως η τελευταία φορά που θα μιλήσουμε.

Από μικρός περίμενα πως και πως το Σαββατοκύριακο,για να παίξουμε για να τα πούμε και τώρα;Τώρα τι;
Έχω μόνο μισή ώρα;Και πως θα είναι;Θα με θυμηθεί;Θα με γνωρίσει;

Χτυπάω το κουδούνι,μου ανοίγει η μητέρα του.Με το που με βλέπει ξεσπάει σε λυγμούς:"Καλώς τον,καλώς τον έλα σε περιμένει....Να σου φέρω κάτι;".
Εγώ έχω παγώσει.Με τα βίας ψελλίζω ένα "Όχι,σας ευχαριστώ".

Προχωρώ με διστακτικά βήματα προς το δωμάτιό του.Το σπίτι είχε παντού μια γλυκιά μυρωδιά ανοιξιάτικων λουλουδιών.
Ανοίγω την πόρτα.
Παγώνω στο θέαμα που αντικρύζω.
Βλέπω το φίλο μου αδυνατισμένο,χωρίς μαλλιά.Δεν ξέρω τι να πω.Τι μπορείς να πεις άλλωστε;

Με βλέπει.Μου χαμογελάει.Ξέρει ότι έχω φοβηθεί.Το βλέπει στα μάτια μου.
Μου λέει με κουρασμένη φωνή:"Έλα κοντά ρε,μη φοβάσαι".

Πηγαίνω κοντά του.Σαν βλάκας κάνω την ερώτηση:"Τι άλλα νέα;".
Για να πάρω την απάντηση:"Ο ίδιος είμαι,δεν έχω αλλάξει.Κάτσε να σου πω μερικά πραγματάκια.".

Καθόμουν και περίμενα το τι θα μου πει.

Ξερόβηξε.Ήπιε λίγο νερό και άρχισε:"Φίλε μου πεθαίνω.Το βλέπεις.Μέρα με τη μέρα αργοσβήνω.Οι γιατροί δεν μπορούν να κάνουν κάτι.Είπαν στους γονείς μου να μείνω στο νοσοκομείο αλλά ΟΧΙ!Θα πεθάνω σπίτι μου.Δεν θα τους την κάνω τη χάρη!Με θέλουν για πειραματόζωο.Γιατροί να σου πετύχουν!"

Εγώ μίλησα,έτσι για να πω ότι κάτι είπα:"Έλα ρε μη χάνεις την ελπίδα σου,θαύματα γίνονται".

Με κοίταξε και μου χαμογέλασε.Η απάντηση που μου έδωσε ήταν αφοπλιστική:"Δεν θέλω ρε να ζήσω!Δεν θέλω!Ελπίδα σου λέει μετά.Τι ελπίδα;Που είναι η ελπίδα;Στο αν θα ζήσω ή όχι;Εκεί είναι η  ελπίδα;Σε φώναξα εδώ για να σου πω μερικά πραγματάκια.Άκου τα λοιπόν.
Πρώτον δε στεναχωριέμαι που φεύγω.Ίσα ίσα πολλές φορές σκεφτόμουνα να φύγω και το ξέρεις.Στεναχωριέμαι που ήρθα και δεν έκανα κάτι καλό σε κάποιον.Όλη  μου τη ζωή έμαθα και το έκανα αργότερα πράξη το πως να περνάω εγώ καλά.Το πως να τρώω καλά,το πως να πίνω καλά.Το πως να κυνηγάω γκόμενες.
Τώρα κάθομαι και τα σκέφτομαι.ΕΙΜΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΣ!
Τίποτα μην πεις τίποτα!
Άχρηστος!
Ποτέ μου δε βοήθησα κάποιον που ήταν σε ανάγκη.Ποτέ μου!Να περνάω καλά εγώ με ένοιαζε.
Αλλά ο Θεός βλέπει και είναι δίκαιος.
Γι αυτό μου έστειλε αυτή την αρρώστια.Και καλά έκανε μη σου πω.Με βοήθησε να καταλάβω τα λάθη μου.
Ναι ναι τρομερά λάθη!
Δεν ήμουν άνθρωπος,αντικείμενο είχα γίνει των ορέξεων μου.Σαν να είχα ένα σκουλήκι μέσα μου που ζητούσε όλο και περισσότερο καλοπέραση,φαγητά,ποτά,γυναίκες.
Με είχε νικήσει το σκουλήκι το καταλαβαίνεις;"

Έβλεπα την αγωνία στα χέρια του.Είχε ήδη κουραστεί αλλά συνέχισε:
"Θα ευχόμουν να μπορούσα να ξαναγυρίσω πίσω,να αλλάξω την συμπεριφορά μου.Να γίνω καλύτερος,να μην με ενδιαφέρουν τα φράγκα και μοναχά η μπάκα μου.Ναι ναι είχα χαθεί...
Σαν να βρισκόμουν μονίμως σε ένα λήθαργο.Δεν μπορούσα να ξυπνήσω.Με την αρρώστια όμως ξύπνησα.Κατάλαβα πολλά πράγματα.
Σαν να τα έβλεπα όλα πάλι για πρώτη φορά.
Εκτίμησα την αγάπη.Αποκύρηξα τον εγωισμό μου.
Απέρριψα την προηγούμενη ζωή μου.Γιατί τι ήμουνα;
Ένα σκουλήκι ήμουν που νόμιζα πως είχα δύναμη επειδή είχα πέντε φράγκα στην άκρη.Λάθος,λάθος!
Ένα τίποτα ήμουν,Τίποτα το καταλαβαίνεις;Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α!
Γι αυτό θα σου πω και θα τελειώσω εδώ.
Φρόντισε στη ζωή σου μη γίνεις σκατοχαρακτήρας σαν και εμένα.Βοήθα αυτόν που έχει ανάγκη.Δώσε ελπίδα σε αυτούς που δεν έχουν.Αυτή είναι η δουλειά σου!
Δεν πρόκειται να πάρεις ποτέ λεφτά,ξέχασε τα!Η μόνη αμοιβή σου θα είναι η αγάπη και η ικανοποίηση που θα νιώθεις έπειτα από μία καλή πράξη που θα κάνεις!
Αυτά να θυμάσαι."

Δεν μπορούσα να ψελλίσω λέξη.
Έφυγα και διάφορες σκέψεις ήταν στο μυαλό μου.



Μήπως το μαρτύριο τελικά είναι ο μόνος δρόμος για την Ανάσταση;
Μήπως τελικά οι μόνοι σίγουροι δρόμοι είναι οι κακοτράχηλοι;Αυτοί που δεν είναι στρωμένοι με ροδοπέταλα;

Η κοινωνία της ντόπας...

(Αυτό το πόστ προοριζόταν για άλλο μπλογκ,αλλά επειδή εδώ πέρα σεβόμαστε την "προσωπικότητα των μπλογκς,θα το γράψω εδώ.)

Φίλε μου τα άκουσες.
"Ντοπέ" λέει η μισή ομάδα άρσης βαρών."Ντοπέ" ποδηλάτες,σπρίντερ,ποδοσφαιριστές και ότι άλλο θες.
Φυσικό είναι να αναρωτιέσαι αν υπάρχει κάποιος που να αθλείται και να μην πέρνει αναβολικά,ντόπα πως στο διαόλο λέγεται...
Άμα το δεις πιο καλά όμως,θα δεις ότι όλο το σύστημα της κοινωνίας πάνω σε ντόπες στηρίζεται φίλε μου...
Όταν λέω ντόπες μην φοβάσαι,δεν εννοώ αυτά καθευτά τα φάρμακα,εννοώ τα βοηθήματα που υπάρχουν και τα <<ξέρουμε>> όλοι.

Για παράδειγμα,θα σου φέρω τα λεγόμενα ρουσφέτια.Πόσοι από εμας δεν έχουμε απευθυνθεί σε κάποιον "ανώτερο" για να εξυπηρετηθούμε πιο γρήγορα;Αδιαφορώντας για τους άλλους,σκεπτόμενοι μόνο την παρτούλα μας,φιλάμε 
κατουρημένες ποδιές μόνο και μόνο για περάσουμε το δικό μας.Αποδείξεις θες;
Αμέσως.
Πήγαινε σε μια δημόσια υπηρεσία,για να δεις πόσοι δουλεύουν πραγματικά και πόσοι κάθονται.Οι πιο πολλοί που κάθονται έχουν μπει εκεί μέσα ως "αλεξιπτωτιστές" αν με λαμβάνεις τι σου λέω.

Που αλλού να πάω;
Να πάω στην παιδεία;
Σημέρα δεν νοείται μαθητής που θέλει να προκόψει και να κάνει περήφανους γονείς,συγγενείς και θα αναδείξει τον εγωισμό του,αν δεν έχει πάρει ντόπα.Νόμιμη φυσικά.Και τι εννοώ:φροντιστήρια,βοηθητικά κ.α.
Θα μου πεις ότι δεν είναι απαραίτητα κακό γιατί έτσι προωθείται η γνώση.Ο μαθητής την ψάχνει παραπάνω.Σωστά,αλλά
αρκούμαστε στο να έχουμε βοήθεια πάνω από το κεφάλι μας.Να μην χρησιμοποιούμε το μυαλό μας.Και αυτό είναι το λάθος.

Αλλά ας ξαναγυρίσω στο θέμα "ντόπας" στον αθλητισμό.Εγώ πιστεύω,και μάλιστα με σθένος ότι θα πρέπει να νομιμοποιηθούν όλες οι αναβολικές ουσίες.ΌΛΕΣ.
Αφού τα ολυμπιακά ιδεώδη όχι μόνο για βρούβες έχουν πάει,αλλά τολμάνε να μιλήσουν και για εκεχειρία αυτοί που σφαγιάζουν κόσμο,τότε γιατί εμείς να μην κάνουμε ένα βήμα να αναγνωρίσουμε μια κατάσταση;
Δηλαδή όλοι αυτοί οι χορηγοί που δίνουν λεφτά στους αθλητές δεν το ξέρουν ότι παίρνουν ντόπα;
Όχι μόνο το ξέρουν,αλλά το επικροτούν κιόλας.
Τα κράτη,συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας δεν ήξερε ας πούμε ότι ο Τζέκος έδινε αναβολικά;
Φυσικά και το ήξερε.Δεν έκανε όμως τίποτε.Το γιατί ψάξε το στην αρχαία Ρώμη:"άρτος και θεάματα".

Ένα έθνος το οποίο νιώθει ανάταση μόνο από τα δευτερεύοντα πράγματα και μη σου πω και παρακάτω,τι περιμένεις να κάνουν οι πολιτικοί του άρχοντες;

Ρε παιδί μου ας υποθέσουμε πως είσαι πολιτικός και θες να περάσεις κάποια μέτρα ή ακόμα χειρότερα θες να την περάσεις "ζωή και κότα".
Βλέπεις ότι άμα πάρει το Euro πιο πολύ χαίρονται οι Έλληνες από το να τους αυξήσεις τη σύνταξη.Επομένως τι θα έκανες;

Όπως επίσης μη σου φαίνεται περίεργο που ο Ιακώβου φωνάζει τώρα ότι τον έχουν εγκαταλείψει όλοι(ποιοι όλοι;) που κάποτε έπαιζαν μπουνιές για να βγουν μια φωτογραφία μαζί του.
Σωστό και πολύ λογικό.
Αφού οι αθλητές ταυτίζονται(τουλάχιστον σε εμάς εδώ) με ήρωες,με το λαό ολόκληρο μη σου πω γιατί ο πολιτικός να μη δείξει ότι είναι κοντά στα "παιδιά του λαού";Όμως στη συνέχεια μην τυχόν και λερωθεί η εικόνα του.Η εικόνα του....

Η κοινωνία της ντόπας,η κοινωνία της ψευτιάς.Το είχα γράψει και πιο πριν αν θυμάσαι,ότι ζούμε μέσα στο ψέμα.Και όντως ζούμε γιατί σήμερα παγκοσμίως πιο σημαντική είναι η εικόνα παρά η ουσία.
Έτσι και στον αθλητισμό.
Τι σημασία έχει που ο αθλητής που παίρνει ντόπα είναι σαν πουλάει τη ψυχή του στο διάολο;Έχει σημασία;Καμία απολύτως...
Έτσι φίλε μου γαλουχήθηκες από μικρός,ασυνείδητα είτε συνειδητά:
-Να βγάλεις λεφτά.
-Να γίνεις μεγάλος και τρανός.
-Να αποκτήσεις δόξα.
-Να σε ξέρουν όλοι.

Σίγουρος είμαι ότι άμα το διαβάσεις θα αναρωτηθείς αν είσαι και εσύ έτσι.Μην την ψάχνεις,όλοι έτσι είμαστε.Άλλος βέβαια περισσότερο,και άλλος λιγότερο.

Και θα μου πεις τώρα και καλά όλο γκρινιάζεις αλλά δεν προτείνεις τίποτα.Έτσι ξέρω και εγώ να πουλάω ιδέες με το κιλό.

Κοίτα όσο ελέγχει ο κάθε άνθρωπος την κατάσταση,είναι υπεύθυνος ο καθένας μας.Δηλαδή δεν μπορώ να δεχτώ ότι ΚΑΙ οι αθλητές που πήραν,παίρνουν και θα πάρουν ντόπα δεν έχουν πρωτίστως οι ίδιοι την ευθύνη και έπειτα οι προπονητές τους.
Δηλαδή άμα είναι έτσι,και έρθει κάποιος και μου δώσει "καραμελίτσα" στο δρόμο πρέπει εγώ να την πάρω;Μην τρελαθούμε κιόλας...

Αυτά είχα να σου πω.Βέβαια όπως λένε μερικοί ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΓΡΑΦΩ.

Μαύρο στο πρόβατο...

by φίλος του οικονόμου

Ήταν νύχτα... το σκοτάδι είχε καλύψει τα πάντα και το φως της λάμπας του δρόμου ήταν πολύ λιγοστό για να προειδοποιήσει τον ανυποψίαστο διαβάτη για την κίνδυνο που παραμόνευε μπροστά. Αν περνούσε απο το χέρι του ποτέ δεν θα διέσχιζε αυτό το στενό σοκάκι νύχτα αλλά ήταν δυστυχώς ο μόνος δρόμος για να φτάσει σπίτι. Κάθε βράδυ προχωρούσε αθόρυβα και παρακαλούσε να βγεί από την άλλη πλευρά ζωντανός. Σήμερα όμως δεν ήταν η τυχερή του μέρα.

Οι σκιές των ψηλών κτιρίων κατάπιαν την σιλουέτα του δύσμοιρου οδοιπόρου καθώς αυτός προχωρούσε αργά μέσα στο στενό. Άξαφνα ένα χέρι του έκλεισε το στόμα ενώ ένα δεύτερο του έφερε μια λεπίδα στο λαιμό. «Τα λεφτά σου ή την ζωή σου;» άκουσε μια διαπεραστική σαν σφύριγμα φιδιού φωνή να του ψυθιρίζει στο αυτί. Το αίμα του πάγωσε και ανίκανος να σκεφτεί ή να δράσει ψέλισε «δεν ασχολούμαι με ληστές».

«Α! Εντάξει τότε, μπορείς να φύγεις» είπε ο ληστής και χαλάρωσε τελείως την λαβή. «Καλό δρόμο και να προσέχεις» συμπλήρωσε. Ο διαβάτης έτριβε το λαιμό του για να ξεμουδιάσει ενώ ένιωθε το αίμα να επιστρέφει στο πρόσωπό του. «Μα καλά δεν φοβάσαι μήπως φέρω την αστυνομία και σε συλλάβουν». «Μπα, εγώ δεν ασχολούμαι με αστυνομικούς» απάντησε τελείως φυσιολογικά ο ληστής και ξανακρύφτηκε εκεί που ήταν. «Φύγε τώρα, μου διώχνεις τον κόσμο». Μη θέλωντας να πιέσει άλλο την τύχη του ο περαστικός έφυγε βιαστικά για το σπίτι του.

Δεν ξέρω αν εσείς βλέπετε κάτι το παράλογο στην πιο πάνω ιστορία, εγώ πάντως όχι. Για την ακρίβεια την έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό από πολλά άτομα που βρίσκουν την στάση του διαβάτη ως πλήρως φυσιολογική μέθοδο αντιμετώπισης του ληστή.

«Θα ψηφίσεις στις εκλογές φέτος?»
«Μπά δεν ασχολούμαι με παρατάξεις»





ΥΓ: Πάντως οι παρατάξεις δεν είναι τόσο κακές. Από κει βγαίνουν όλοι οι παραταξιακοί, που τέτοιο καιρό έχουν τα ορμονικά τους και στάζουν μέλι. Μπορείς να τους βρίσεις, να τους γράφεις στα @@ σου, να τους τα χώνεις και αυτοί θα σου μιλάνε με ευγένεια την οποία θα ζήλευε και η Βασίλισσα της Αγγλίας. Που θα το ξαναβρεις αυτό? Ε?

Η Περσεφονη δε θα ξαναρθει πια...

Και σε ποιον δεν ειναι γνωστος ο μυθος της Περσεφονης; Ενα παραμυθι απο τα παναρχαια χρονια που μιλαει για τη ζωη, το θανατο, την επαναφορα. Την ιστορια της φυσης της ιδιας.
3000 χρονια μετα..

Θριασιο Πεδιο, Ελευσινα. 2008. Τιποτα δε θυμιζει πια την πολη που στην αρχαιοτητα αποτελουσε το συνορο της Αθηνας με τους γειτονες της. Την πολη που ηταν συνδεδεμενη με τα Ελευσινια μυστηρια για τη χαρη των οποιων τοσοι ειχαν περπατησει την Ιερα Οδο. Ισως μονο τα λιγοστα αρχαια που κοσμουν εναν απο τους πιο κεντρικους πεζοδρομους της πολης.

Σημερα ωστοσο το Θριασιο Πεδιο κοσμειται κατα κυριο λογο απο τη ναυαρχιδα της βαριας βιομηχανιας της Ελλαδας. Τρεις εγκαταστασεις διυλησης πετρελαιου, ναυπηγεια, τσιμενταδικα, η μεγαλυτερη χωματερη της χωρας στα Λιοσια, πυριτιδαποθηκες, μεγαλη χαλυβουργικη εταιρια..

Η μεριμνα της κεντρικης εξουσιας για την περιοχη ειναι ομολογουμενως συγκινιτικη. Λαμβανονται αμεσα μετρα για την περιβαλλοντικη αποκατασταση του Θριασιου. Ενα απο αυτα ειναι η τοποθετηση σταθμου ηλεκτροπαραγωγης 880MWatt σε συνεργασια με τη χαλυβουργικη εταιρια που σκοπευει να περιορισει το ποσοστο των ρυπων που παραγουν οι προαναφερθεισες βιομηχανιες ( σε σχεση με τους ρυπους που θα παραγει ο ιδιος ο σταθμος... ). Βεβαιως οι κατοικοι του Θριασιου θα φροντισουν να περιορισουν την Κοκα-κολα και την Φαντα , γιατι οπως ειπε ο διευθυνων συμβουλος της ΔΕΗ εχουν σημαντικο μεριδιο στην ρυπανση της ατμοσφαιρας με CO2. (Το γεγονος οτι ο σταθμος θα ισουται με ρυπους 1,8 εκατομμυριων αυτοκινητων ετησιως μοιαζει ψιλα γραμματα μπροστα στον αντιμπεριαλιστη διευθυνοντα συμβουλα που χτυπαει το κατεστημενο της Κοκα-κολας. Ευγε!)

Ενα αλλο αμεσο μετρο που σκοπευει να εφαρμοσει η κεντρικη εξουσια για να ανορθωσει οικολογικα το Θριασιο ειναι η δημιουργια ΧΥΤΑ βιομηχανικων απορριματων στην περιοχη Μελετανι, σε μικρη αποσταση απο κατοικημενες περιοχες. Παρεμπιπτοντως σε σχετικο δημοψηφισμα των κατοικων της περιοχης το 2003 για την δημιουργια του ΧΥΤΑ
η απαντηση ηταν οχι ( με ποσοστο της ταξης του 98-99%) , αλλα ειπαμε .. ψιλα γραμματα.

Το Θριασιο ηδη κειται ημιθανες.. Αν γινουν πραξη τα παραπανω θα εχει μπει και η ταφοπλακα. Θα ειναι πολυ αργα...
Δυστυχως ποτε δε θα ξαναφερεις την ανοιξη απ'τα μερη μας, καληνυχτα Περσεφονη.

ΥΓ: Ποσο προφητικος ηταν ο τιτλος "Αγελαστος Πετρα" ρε Φιλιππε;; Ποσο..