Γιατρέ μου δεν είμαι καλά-Επίσκεψη 3η

Καλησπέρα γιατρέ μου.Τι κάνετε;Πως πάει;

-ΟΟ τον αγαπητό.Τι έγινε πάλι snok.Πάλι συνάντησες τίποτα;;Κανένα ΔΙΑΒΟΛΟ,Αρχάγγελο του Σκότους,τίποτα παράξενο τέλος πάντων;

Γιατρέ με κοροϊδεύεται;Εγώ σας είχα πει τον πόνο μου και εσείς γελάτε;

-Όχι ρε παιδί μου,δεν είπα τίποτε.Μην φοβάσαι αδίκως.Στο δια ταύτα τώρα.Για πες.Προς τι η νέα επίσκεψη;Τι έγινε;

Θυμάστε που σας είχα πει ότι παραμονεύω για μια νέα επίθεση του ΔΙΑΒΟΛΟΥ;

-Ναι,φυσικά.Τι έγινε;Σου επιτέθηκε;Πότε;

Πως να το πω.Τώρα είδα το αληθινό πρόσωπο του.Ένιωσα,ακόμα και τώρα που μιλάμε νιώθω την πραγματική δύναμη του.Δεν έχει καμία σχέση με τα παλιά.Είναι πιο δυνατός και πιο πολύ πιο αιμοβόρος.

-Χμ,ενδιαφέροντα προμηνύονται τα όσα θα ακούσω.Ψυχραιμία πρωτίστως.Για ξεκίνα να μου λες.

Θα στα πω γιατρέ μου.Θα στα πω,να βγάλω ένα βάρος από πάνω μου.Ήμουν ,που λέτε, ήσυχος,γαλήνιος,ήρεμος.Με τις συμβουλές σας είχα καταφέρει να απομυθοποιήσω μέσα μου τον ίδιο τον Άρχοντα του Σκότους,το ΔΙΑΒΟΛΟ.Αλλά,ξέρετε την παροιμία πίσω έχει η αχλάδα την ουρά;

-Φυσικά και την ξέρω.Αλλά,πρέπει να μου δώσεις και άλλα στοιχεία.

Το λοιπόν γιατρέ μου,δεν θέλω να στα πολυλογώ και σε κουράζω.Ήμουν που λες ήρεμος και ήσυχος.Όποιος Αρχάγγελος του Σκότους και να πέρναγε από κοντά μου και να με χτύπαγε με τα όπλα του,εγώ ατάραχος,τίποτα.Έχω πλέον καλή ασπίδα και μπορώ να τα αντιμετωπίσω όλα.Έτσι πίστευα δηλαδή ώσπου.........

-Ώσπου τι;

Ώσπου που φάνηκε μπροστά μου ο ίδιος ο Σατανάς.Μεταμορφωμένος φυσικά μη φανταστείς.Δεν τον είχα ξαναδεί σου λέω.Τόσο οι ΔΙΑΒΟΛΟΙ που σου είχα πει όσο και οι Αρχάγγελοι του Σκότους, δεν έχουν ούτε το ένα εκατοστό της δύναμης του.

-Χμ.Για πες τώρα,πάντα με ψυχραιμία,που τον συνάντησες;

Ναι.Ξέρεις γιατρέ μου,ότι εδώ που ζούμε είμαστε καλού κακού το κέντρο σε όλα τα πράγματα.Θες τέχνη εδώ,θες γράμματα εδώ,θες διασκέδαση εδώ.Οι άλλες πόλεις δεν τα έχουν αυτά,κακώς βέβαια.Έτσι που λες,έπρεπε να φιλοξενήσω για λίγες μέρες έναν φίλο μου με τη ξαδέρφη του για κάποιες δουλειές που έπρεπε να κάνουν,δηλαδή ο φίλος μου ήθελε να κάνει.

-Και τότε ποιο το πρόβλημα;

Άκου γιατρέ.Όπως σου ξαναείπα,με τις συμβουλές σου είχα καταφέρει να ήμουν ήσυχος και γαλήνιος ώσπου ήρθε αυτή,ο Σατανάς μεταμορφωμένος και με τυραννά ακόμα.Ζω ένα δράμα γιατρέ μου.

-Αυτή να υποθέσω ότι είναι η ξαδέρφη του φίλου σου;

Ναι,καλά να υποθέσετε.

-Ναι,αλλά όμως δεν μου είπες εως τώρα τι σου έκανε.Σου γδύθηκε μπροστά σου;

Γιατρέ μου νομίζω ότι γίνεστε αδιάκριτος.Αλλά τέλος πάντων.Όχι δεν μου γδύθηκε μπροστά μου.Βασικά τώρα δεν έκανε τίποτα.Απλώς με κοιτούσε.

-Και δεν μου λες από την πρώτη στιγμή που την ή τον είδες σου έκανε επίθεση με τα μάτια;

Όχι,φυσικά και όχι.Η επίθεση έγινε μια μέρα που με παρακάλεσε,ο Σατανάς εννοείται,να πάμε για καφέ αφού ο φίλος μου θα αργούσε στη δουλειά του.Εγώ τι να κάνω,δεν μπορούσα να πω όχι.Δέχτηκα.Θα μου πεις τι το 'θέλα;Έλα μου ντε!!Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πήγαμε, για να μη στα πολυλογώ.

-Και τι έγινε;

Καθίσαμε να πιούμε καφέ και αρχίσαμε να μιλάμε.

-Για ποιο θέμα;

Αα,αυτό δεν το θυμάμαι και να με συμπαθάς.Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι στην κουβέντα το πρόσωπο της δηλαδή του Σατανά άλλαζε μορφές;

-Τι μορφές;

Ε να μια το πρόσωπο της ,μια το δικό του.

-Χμ.μπορείς να μου περιγράψεις το πρόσωπο της;

Γιατρέ μου είναι δύσκολο......

-Πρέπει να το αντιμετώπισεις.Πρέπει.

Καλά τότε.Έχει την ίδια ηλικία με μένα.Μένει σε διαφορετική πόλη βέβαια.Τώρα όσο αφορά το πρόσωπο πριν αλλάξει σε αυτό του Σατανά,ήταν το πιο ωραίο που έχω δει έως τώρα.Φορούσε γυαλιά.Μελαχρινή με χαμόγελο που μπορεί να σε κάνει πιο ευτυχισμένο ακόμα και να είσαι στο πάτο της δυστυχίας.Μιλάμε για μαγικό χαμόγελο.Να ταν τρόπος να το άκουγα και να το έβλεπα κάθε μέρα.

-Από σώμα;

Γιατρέ μου ντρέπομαι να σας το πω.Ντρέπομαι.

-Μην ντρέπεσαι.Πες μου,αντιμετώπισέ το.

Δεν μπορώ.Φοβάμαι.Κρύβει πολύ σκοτάδι το σώμα της.Δεν μπορώ να νικήσω όλο αυτό το σκοτάδι γιατρέ μου.Μην με πιέζεις.

-Καλά τότε.Και για πες μου τώρα.Πότε άρχιζε να αλλάζει πρόσωπο;

Ε,εντάξει είχαν περάσει κάμποσα λεπτά στη κουβέντα μας,και ξαφνικά βλέπω τι κρυβόταν κάτω από αυτό το ωραίο χαμόγελο και ακόμα πιο ωραίο πρόσωπο.Ο Σατανάς.Τον έβλεπα που φυσούσε ξεφυσούσε.Τα χείλη του έσταζαν αίμα.Δεν είχε σώμα.Μόνο πρόσωπο.Παντού γύρω είχε δημιουργήσει σκότος.Δεν μπορούσα να φωνάξω βοήθεια γιατί κανένας δεν θα με άκουγε.Ήμουν αβοήθητος.

-Και τι έκανες;Αυτός τι έκανε;

Τίποτε.Μόνο με κοιτούσε και άλλαζε με γρήγορο ρυθμό τα διάφορα πρόσωπα του.Εγώ στεκόμουν και μπορώ να σου πω ότι έχω ρίξει την ασπίδα μου,βλέποντας την τεράστια δύναμή του και απλώς περιμένω.......... για να πέσω στο πεδίο της μάχης.

-Και τότε τι έγινε;Έπεσες;

Γιατρέ μου για καλή μου τύχη,εκείνη ακριβώς την ώρα ήρθε ένας άλλος φίλος μου και με έσωσε.Αλλά ότι έπεσα στο πεδίο της μάχης,έπεσα.Απλώς ο φίλος μου,το κουφάρι μου τράβηξε για να μην το πάρει ο Σατανάς.

-Πο,πο πολύ μακάβρια μου τα λες ρε παιδί μου.

Καθόλου μακάβρια.Κάθε βράδυ έρχεται στον ύπνο μου και με τυραννάει.Και στον ξύπνιο μου πάλι με τυραννάει.Φαίνεται ότι έχει δώσει εντολή σε όλους τους Αρχάγγελους του Σκότους να έχουν το πρόσωπο του,όχι το κανονικό βέβαια,αυτό της κοπέλας και έτσι τον βλέπω παντού.Με ακολουθεί όπου και να πάω.Μέσα του γελάει και χαίρεται,γιατί διαισθάνεται ότι το κάστρο αργά ή γρήγορα θα πέσει.Γιατρέ μου, τι να κάνω;