Αναρωτιεμαι καποιες φορες.. που στο διαλο πηγαν βασικες (μικρες) χαρες της ζωης;;; Παρατηρώντας τη ζωη γυρω μου βλεπω ανθρωπους με κενο βλεμμα. Ανθρωπους που περπατανε, χωρις να βαδιζουνε. Ειναι αλλωστε και το ιδιο βλεμμα που πετυχαινω ωρες ωρες στον καθρεφτη για να μη βγαζω τον εαυτο μου εξω..
Ζητειται αντιβιοτικο.. Αντιβιοτικο για το ληθαργο. Και να πεις οτι ειναι ενας ληθαργος που εχει μουδιασει τις αισθησεις σου και δε νιωθεις τιποτα.. Αμ δε... Πονάς.. Πονάς και εισαι καθηλωμενος. Πονάς, εισαι καθηλωμενος και δε βλεπεις ποιος σε καθηλωνει. Γιατι; Γιατι δε σ'ενδιαφερει; Γιατι καθε τοσο σου δινει καποια αναλγητικα της πλακας; Ή γιατι δε θες...;
Μαλλον δε θες.. Εχεις μαθει να ζεις με την επιδιωξη του μεγαλειου.. παραλληλα ξεχασες να ζεις με τις μικρες χαρες της ζωης. Εχεις μαθει να ζεις με την τηλεοραση.. παραλληλα ξεχασες να ζεις με τους φιλους σου. Εχεις μαθει να ζεις με το αγχος να προστατευσεις την οικογενεια σου.. παραλληλα ξεχασες να ενημερωθεις για το τι συμβαινει στην Ινδια τωρα .. Εχεις μαθει να αγχωνεσαι για τον επιουσιο.. εχεις παψει να τον ευχαριστιεσαι..
Ψιτ φιλε.. τα αναλγητικα δεν ειναι αντιβιοτικα..
1.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου