Γιατρέ μου δεν είμαι καλά-Επίσκεψη 3η

Καλησπέρα γιατρέ μου.Τι κάνετε;Πως πάει;

-ΟΟ τον αγαπητό.Τι έγινε πάλι snok.Πάλι συνάντησες τίποτα;;Κανένα ΔΙΑΒΟΛΟ,Αρχάγγελο του Σκότους,τίποτα παράξενο τέλος πάντων;

Γιατρέ με κοροϊδεύεται;Εγώ σας είχα πει τον πόνο μου και εσείς γελάτε;

-Όχι ρε παιδί μου,δεν είπα τίποτε.Μην φοβάσαι αδίκως.Στο δια ταύτα τώρα.Για πες.Προς τι η νέα επίσκεψη;Τι έγινε;

Θυμάστε που σας είχα πει ότι παραμονεύω για μια νέα επίθεση του ΔΙΑΒΟΛΟΥ;

-Ναι,φυσικά.Τι έγινε;Σου επιτέθηκε;Πότε;

Πως να το πω.Τώρα είδα το αληθινό πρόσωπο του.Ένιωσα,ακόμα και τώρα που μιλάμε νιώθω την πραγματική δύναμη του.Δεν έχει καμία σχέση με τα παλιά.Είναι πιο δυνατός και πιο πολύ πιο αιμοβόρος.

-Χμ,ενδιαφέροντα προμηνύονται τα όσα θα ακούσω.Ψυχραιμία πρωτίστως.Για ξεκίνα να μου λες.

Θα στα πω γιατρέ μου.Θα στα πω,να βγάλω ένα βάρος από πάνω μου.Ήμουν ,που λέτε, ήσυχος,γαλήνιος,ήρεμος.Με τις συμβουλές σας είχα καταφέρει να απομυθοποιήσω μέσα μου τον ίδιο τον Άρχοντα του Σκότους,το ΔΙΑΒΟΛΟ.Αλλά,ξέρετε την παροιμία πίσω έχει η αχλάδα την ουρά;

-Φυσικά και την ξέρω.Αλλά,πρέπει να μου δώσεις και άλλα στοιχεία.

Το λοιπόν γιατρέ μου,δεν θέλω να στα πολυλογώ και σε κουράζω.Ήμουν που λες ήρεμος και ήσυχος.Όποιος Αρχάγγελος του Σκότους και να πέρναγε από κοντά μου και να με χτύπαγε με τα όπλα του,εγώ ατάραχος,τίποτα.Έχω πλέον καλή ασπίδα και μπορώ να τα αντιμετωπίσω όλα.Έτσι πίστευα δηλαδή ώσπου.........

-Ώσπου τι;

Ώσπου που φάνηκε μπροστά μου ο ίδιος ο Σατανάς.Μεταμορφωμένος φυσικά μη φανταστείς.Δεν τον είχα ξαναδεί σου λέω.Τόσο οι ΔΙΑΒΟΛΟΙ που σου είχα πει όσο και οι Αρχάγγελοι του Σκότους, δεν έχουν ούτε το ένα εκατοστό της δύναμης του.

-Χμ.Για πες τώρα,πάντα με ψυχραιμία,που τον συνάντησες;

Ναι.Ξέρεις γιατρέ μου,ότι εδώ που ζούμε είμαστε καλού κακού το κέντρο σε όλα τα πράγματα.Θες τέχνη εδώ,θες γράμματα εδώ,θες διασκέδαση εδώ.Οι άλλες πόλεις δεν τα έχουν αυτά,κακώς βέβαια.Έτσι που λες,έπρεπε να φιλοξενήσω για λίγες μέρες έναν φίλο μου με τη ξαδέρφη του για κάποιες δουλειές που έπρεπε να κάνουν,δηλαδή ο φίλος μου ήθελε να κάνει.

-Και τότε ποιο το πρόβλημα;

Άκου γιατρέ.Όπως σου ξαναείπα,με τις συμβουλές σου είχα καταφέρει να ήμουν ήσυχος και γαλήνιος ώσπου ήρθε αυτή,ο Σατανάς μεταμορφωμένος και με τυραννά ακόμα.Ζω ένα δράμα γιατρέ μου.

-Αυτή να υποθέσω ότι είναι η ξαδέρφη του φίλου σου;

Ναι,καλά να υποθέσετε.

-Ναι,αλλά όμως δεν μου είπες εως τώρα τι σου έκανε.Σου γδύθηκε μπροστά σου;

Γιατρέ μου νομίζω ότι γίνεστε αδιάκριτος.Αλλά τέλος πάντων.Όχι δεν μου γδύθηκε μπροστά μου.Βασικά τώρα δεν έκανε τίποτα.Απλώς με κοιτούσε.

-Και δεν μου λες από την πρώτη στιγμή που την ή τον είδες σου έκανε επίθεση με τα μάτια;

Όχι,φυσικά και όχι.Η επίθεση έγινε μια μέρα που με παρακάλεσε,ο Σατανάς εννοείται,να πάμε για καφέ αφού ο φίλος μου θα αργούσε στη δουλειά του.Εγώ τι να κάνω,δεν μπορούσα να πω όχι.Δέχτηκα.Θα μου πεις τι το 'θέλα;Έλα μου ντε!!Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πήγαμε, για να μη στα πολυλογώ.

-Και τι έγινε;

Καθίσαμε να πιούμε καφέ και αρχίσαμε να μιλάμε.

-Για ποιο θέμα;

Αα,αυτό δεν το θυμάμαι και να με συμπαθάς.Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι στην κουβέντα το πρόσωπο της δηλαδή του Σατανά άλλαζε μορφές;

-Τι μορφές;

Ε να μια το πρόσωπο της ,μια το δικό του.

-Χμ.μπορείς να μου περιγράψεις το πρόσωπο της;

Γιατρέ μου είναι δύσκολο......

-Πρέπει να το αντιμετώπισεις.Πρέπει.

Καλά τότε.Έχει την ίδια ηλικία με μένα.Μένει σε διαφορετική πόλη βέβαια.Τώρα όσο αφορά το πρόσωπο πριν αλλάξει σε αυτό του Σατανά,ήταν το πιο ωραίο που έχω δει έως τώρα.Φορούσε γυαλιά.Μελαχρινή με χαμόγελο που μπορεί να σε κάνει πιο ευτυχισμένο ακόμα και να είσαι στο πάτο της δυστυχίας.Μιλάμε για μαγικό χαμόγελο.Να ταν τρόπος να το άκουγα και να το έβλεπα κάθε μέρα.

-Από σώμα;

Γιατρέ μου ντρέπομαι να σας το πω.Ντρέπομαι.

-Μην ντρέπεσαι.Πες μου,αντιμετώπισέ το.

Δεν μπορώ.Φοβάμαι.Κρύβει πολύ σκοτάδι το σώμα της.Δεν μπορώ να νικήσω όλο αυτό το σκοτάδι γιατρέ μου.Μην με πιέζεις.

-Καλά τότε.Και για πες μου τώρα.Πότε άρχιζε να αλλάζει πρόσωπο;

Ε,εντάξει είχαν περάσει κάμποσα λεπτά στη κουβέντα μας,και ξαφνικά βλέπω τι κρυβόταν κάτω από αυτό το ωραίο χαμόγελο και ακόμα πιο ωραίο πρόσωπο.Ο Σατανάς.Τον έβλεπα που φυσούσε ξεφυσούσε.Τα χείλη του έσταζαν αίμα.Δεν είχε σώμα.Μόνο πρόσωπο.Παντού γύρω είχε δημιουργήσει σκότος.Δεν μπορούσα να φωνάξω βοήθεια γιατί κανένας δεν θα με άκουγε.Ήμουν αβοήθητος.

-Και τι έκανες;Αυτός τι έκανε;

Τίποτε.Μόνο με κοιτούσε και άλλαζε με γρήγορο ρυθμό τα διάφορα πρόσωπα του.Εγώ στεκόμουν και μπορώ να σου πω ότι έχω ρίξει την ασπίδα μου,βλέποντας την τεράστια δύναμή του και απλώς περιμένω.......... για να πέσω στο πεδίο της μάχης.

-Και τότε τι έγινε;Έπεσες;

Γιατρέ μου για καλή μου τύχη,εκείνη ακριβώς την ώρα ήρθε ένας άλλος φίλος μου και με έσωσε.Αλλά ότι έπεσα στο πεδίο της μάχης,έπεσα.Απλώς ο φίλος μου,το κουφάρι μου τράβηξε για να μην το πάρει ο Σατανάς.

-Πο,πο πολύ μακάβρια μου τα λες ρε παιδί μου.

Καθόλου μακάβρια.Κάθε βράδυ έρχεται στον ύπνο μου και με τυραννάει.Και στον ξύπνιο μου πάλι με τυραννάει.Φαίνεται ότι έχει δώσει εντολή σε όλους τους Αρχάγγελους του Σκότους να έχουν το πρόσωπο του,όχι το κανονικό βέβαια,αυτό της κοπέλας και έτσι τον βλέπω παντού.Με ακολουθεί όπου και να πάω.Μέσα του γελάει και χαίρεται,γιατί διαισθάνεται ότι το κάστρο αργά ή γρήγορα θα πέσει.Γιατρέ μου, τι να κάνω;

Γιατρέ μου δεν είμαι καλά-Επίσκεψη 2η

Καλησπέρα Γιατρέ.Με θυμάστε;

-Καλησπέρα.Φυσικά και σας θυμάμαι.Είστε ο ασθενής που υποστηρίξατε ότι είδατε τον ίδιο τον Άρχοντα του Σκότους,τον ΔΙΑΟΛΟ.Τώρα τι έγινε;Τον ξανασυναντήσατε;Πώς ήταν;Τι σας είπε;Τι σας έκανε;

Γιατρέ μου καταρχήν στον ενικό.Μικρός είμαι ακόμα....Θα ξε..

-Εντάξει ότι θες.Σε διέκοψα.Έλεγες κάτι;

Ναι,ήθελα να πω,ότι τώρα το πρόβλημα που έχω είναι πιο πολύπλοκο.Πολύ πιο σοβαρό.Με πιάνει πονοκέφαλος και μόνο που το σκέφτομαι.Τραβάω ζόρι σου λέω.

-Πρώτα από όλα ψυχραιμία.Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω.Άλλωστε γιατί ήρθες σε εμένα;Ψυχραιμία λοιπόν.Τώρα θέλω αργά,ήσυχα και όσο πιο καλά μπορείς να μου περιγράψεις το πρόβλημα σου.

Ναι,θα προσπαθήσω.Τώρα γιατρέ μου είναι κάτι άλλο.Αισθάνομαι ότι δέχομαι επίθεση από παντού.Από παντού σου λέω και δεν μπορώ να αμυνθώ.Δεν ξέρω τι να κάνω.

-Ψυχραιμία.Ψυχραιμία.Για συνέχισε.Γιατί δέχεσαι επίθεση;Ποιος σου κάνει επιτίθενται;

Ο ΔΙΑΟΛΟΣ.

-Πάλι;Την προηγούμενη φορά δεν μου είπες ότι προσέχεις την κάθε κίνηση που κάνει;Τι έγινε τώρα;

Δεν ξέρω και πως να το πω.Να μωρέ αισθάνομαι ότι τώρα αφού έχει χάσει 3 φορές,έχει νευριάσει με μένα και έχει στείλει όλους τους Αρχάγγελους του Σκότους να μου επιτεθούν.

-Και πως το αισθάνεσαι αυτό;Πότε σου συμβαίνει;Πως σου επιτίθενται;

Θα στα πω όλα τώρα για να ξαλαφρώσω.Θα στα πω όλα.Δεν ξέρω αλλά κάθε λεπτό που περνάει αισθάνομαι τους Αρχαγγέλους του Σκότους να με χτυπάνε με τα όπλα τους και εγώ να μην έχω ούτε ασπίδα γιατρέ μου.

-Ψυχραιμία.Δώσε μου να καταλάβω.Ποιοι είναι οι Αρχάγγελοι Του Σκότους;

Να σου απαντήσω.Είναι απεσταλμένοι του ΔΙΑΟΛΟΥ.Ξανθοί,μελαχρινοί με ωραία σώματα,μυρίζουν ωραία,γελάνε ναζιάρικα και κρατάνε πάνω τους θανάσιμα όπλα.Όπλα που φέρνουν την καταστροφή,όπλα στα οποία δεν μπορείς να αντιτάξεις τίποτα.Δεν μπορείς να τα πολεμήσεις.

-Και που τους βλέπεις;

Είναι παντού.Βγαίνω από το σπίτι μου,τους συναντώ όπου και να πάω.Τι μετρό,τι λεωφορεία,τι τρόλλευ ,τι όταν περπατώ.Είναι παντού.Όποια δουλειά και αν έχω να κάνω,τους πετυχαίνω δίπλα μου.Με κηνυγάνε γιατρέ μου!Δεν ξέρω τι να κάνω!!!

-Ψυχραιμία.Τι όπλα έχουν;

Θανάσιμα.Όπλα μαζικής ηθικής καταστροφής.Όπλα που καταστρέφουν την ηρεμία και τη γαλήνη.

-Και πως είναι αυτά;

Ναι...Τώρα ντρέπομαι,αλλά θα στα πω.Ωραίο μπούστο που συνδυάζεται με ντεκολτέ μόνο και μόνο για να φαίνεται,ωραίες γάμπες που φαίνονται με κοντά φορέματα,ωραία πρόσωπα ευχάριστα που γελάνε ναζιάρικα και με καλούν να πάω κοντά τους,ωραίος π... ε όχι αυτό ντρέπομαι.Ντρέπομαι πάρα πολύ να στο πω γιατρέ μου.

-Μη φοβάσαι.Η ντροπή είναι μόνο φόβος.Θα μείνει μεταξύ μας ότι και να μου πεις.

Ε να όταν αυτοί οι Αρχάγγελοι Του Σκότους φοράνε παντελόνια,το μάτι μου δεν υπακούει σε μένα.Το εξουσιάζουν!

-Δηλαδή;

Τι δηλαδή;Εγώ,το μυαλό μου δηλαδή θέλει να κοιτάξει πάνω στον ουρανό,σε άσχετο μέρος αλλά όταν μπροστά είναι Αρχάγγελοι Του Σκότους το μάτι μου θα καρφωθεί πάνω τους.

-Το που όμως δεν μου το είπες ακόμα;Γιατί;

Θέλεις το που ε;Ωραία θα στο πω.Ή στο μπούστο τους ή στο πισινό τους.Ικανοποιήθηκες;

-Χμμμμ.Και τι γίνεται τότε;

Τότε είναι που νιώθω ότι δέχομαι επίθεση.Δεν έχω αμυντικό μέσο.Δέχομαι τα χτυπήματα και απλώς τα υπομένω.Αλλά πόσο άλλο;Το ξέρω καθαρά ότι τους έχει στείλει ο ΔΙΑΟΛΟΣ για να με πάρουν,να με κάνουν δικό τους,αλλά εγώ τίποτα,φυλάω θερμοπύλες.Όσο μεγαλώνω όμως,φοβάμαι μην προδωθώ και εγώ όπως ο Λεωνίδας.Γιατί το νιώθω έντονα.Κάτι θα γίνει και θα με πάρει μαζί του ο ΔΙΑΟΛΟΣ.Το αισθάνομαι ότι θέλει το αίμα μου.ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΡΕ!!!Είμαι άοπλος!!!Το ξέρω ότι κάποτε θα πέσω και εγώ στο πεδίο της μάχης!

-Για περίμενε.Δεν υπάρχει κανένας τρόπος που μπορείς να τους αντιμετωπίσεις;Κανένας μα κανένας;

Γιατρέ μου σε εκτιμώ,σε σέβομαι αλλά νόμιζες πως αν είχα βρει τη λύση θα ερχόμουν εδώ;Ορίστε λοιπόν,ακούω τις συμβουλές σου.