Για ολα τα υπολοιπα υπαρχει η Mastercard..

 Καποια πραγματα στη ζωη τα θεωρουμε δεδομενα..
το φαγητο που φτιαχνει η μανα/γιαγια μας, τα χρηματα που εισρεουν στην οικογενεια απο τους γονεις (ή απο οπου αλλου στην περιπτωση του snok :P), τους φιλους, το δικαιωμα στη γνωση, στην αγαπη, στην ελευθερια της εκφρασης , ακομα και το οτι καθε μερα που ξημερωνει βλεπουμε τον ηλιο να ανατελει...
 Τα θεωρουμε μαλιστα τοσο δεδομενα, που πορευομαστε στη ζωη χωρις καποια ιδιαιτερη μεριμνα γιαυτα συνηθως επειδη ακριβως ξερουμε οτι ειναι εκει και μας περιμενουν.
 Για να μην τα πολυλογω, χτες δεχτηκα ενα τηλεφωνημα στο γραφειο απο εναν φιλο ο οποιος μου ανακοινωνε ενα πολυ ασχημο μαντατο :
-Ελα ρε; Καθεσαι;
-Ναι.. τι εγινε;
- Ο **** ... τον χτυπησε νταλικα πριν λιγο.
-....

 Στο μεσοδιαστημα των 5 λεπτων που ακολουθησαν μεχρι να με ξανακαλεσει για να μου πει οτι ειχε γινει λαθος (ο εκκλιπων και ο κοινος μας φιλος που νομισαμε για νεκρο ειχαν συμπτωματικα μητερες με ιδιο ακριβως ονοματεπωνυμο και ετσι ειχε γινει παρερμηνεια..) δε θυμομουνα καν να υπαρχω.. Ηταν τα χειροτερα 5 λεπτα της ζωης μου που θυμαμαι.

Αρκουσε μονο ενα παιχνιδι της μοιρας και η υποσταση του "δεδομενου" αλλαζε απο κορωνα σε γραμματα μεσα σε 5 λεπτα.. Τελικα καποια πραγματα ειναι ανεκτιμητα.